بررسی تولید رادیکال‌های آزاد در پرتوگیری امواج فرابنفش با استفاده از نانوذرات SnO2:Eu

نویسندگان

دانشگاه کاشان

چکیده

در انجام موارد مربوط به ایمنی در پرتوگیری امواج فرابنفش (UV)، یکی از مخاطرات ایجاد شده به واسطه این امواج امکان ایجاد انواع رادیکال‌های آزاد در داخل بدن می‌باشد. در این پژوهش روشی برای تخمین میزان رادیکال‌های هیدروکسیل تولیدشده توسط پرتوهای فرابنفش با استفاده از نانو‌ذرات اکسیدقلع آلاییده شده با یوروپیوم بررسی شد. در این روش از تغییر در شدت جذب معرف شیمیایی متیلن‌بلو، به‌عنوان آشکارساز رادیکال‌های آزاد تولیدشده، استفاده شد. ابتدا نانو‌ذرات SnO2:Eu با استفاده از روش شیمیایی هم‌رسوبی ساخته‌شده و به‌وسیله پراش‌سنجی اشعه ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مشخصه‌یابی شدند. سپس تغییرات در شدت منحنی جذب متیلن‌بلو بررسی و مشخص شد که این شدت در حضور نانوذرات کاهش می‌یابد که نشان‌دهنده تشکیل رادیکال‌های آزاد در پرتوگیری پرتو فرابنفش می‌باشد. از نتایج این روش می‌توان برای سنجش مقدار پرتو فرابنفش دریافتی نیز استفاده نمود.
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Investigation of the production of free radicals in ultraviolet irradiation using SnO2:Eu nanoparticles

نویسندگان [English]

  • Ehsan Sadeghi
  • Merat karimi
  • marzieh Sharifi
  • Mostafa Zahedifar
چکیده [English]

In studying the ultraviolet (UV) radiation, one of the important factors is the possibility of generating a variety of free radicals inside the body by these radiations. In this paper, a method of estimating the amount of hydroxyl radicals produced by ultraviolet rays was investigated using nanoparticles of tin oxide doped with uropium. In this method, the change in absorption intensity of methylene blue was used as a free radical detector. SnO2:Eu nanoparticles were synthesized using co-precipitation method and characterized by X-ray diffraction (XRD) and scanning electron microscopy (SEM) analysis. The changes in the intensity of the methylene blue absorption curve were investigated and it was found that this intensity decreases in the presence of nanoparticles, which indicates the formation of free radicals in ultraviolet radiation. Using the results of this method, it is possible to measure the amount of received ultraviolet radiation dose.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Radical hydroxyl
  • Ultraviolet
  • Methylene blue
  • Nanoparticles
  • detector

مراجع

[1] A.K. Tasoglu, O. Ates, M. Bakac. Prospective Physics Teachers' Awareness of Radiation and Radioactivity. European Journal of Physics Education. 6 (2015) 1–14. [2] D.R. Grimes. Ultraviolet radiation therapy and UVR dose models. Medical physics. 42 (2015) 440–455. [3] B.L. Diffey. Sources and measurement of ultraviolet radiation. Methods. 28 (2002) 4–13. [4] J.-L. Ravanat, T. Douki, J. Cadet. Direct and indirect effects of UV radiation on DNA and its components. Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology. 63 (2001) 88–102. [5] A. Gomes, E. Fernandes, J.L. Lima. Fluorescence probes used for detection of reactive oxygen species. Journal of biochemical and biophysical methods. 65 (2005) 45–80. [6] M. Vishal-Tandon, B. Gupta, R. Tandon. Free radicals/reactive oxygen species. JK Practitioner. 12 (2005) 143–148. [7] K. Urata, H. Narahara, Y. Tanaka, T. Egashira, F. Takayama, I. Miyakawa. Effect of endotoxin-induced reactive oxygen species on sperm motility. Fertility and sterility. 76 (2001) 163–166. [8] B. Halliwell, J.M. Gutteridge. Biologically relevant metal ion‐dependent hydroxyl radical generation An update. FEBS letters. 307 (1992) 108–112. [9] M. Zahedifar, E. Sadeghi, M.M. Shanei, A. Sazgarnia, M. Mehrabi. Afterglow properties of CaF2:Tm nanoparticles and its potential application in photodynamic therapy. J. Lumin. 171 (2016) 254–258. [10] F. Tavakkli, M. Zahedifar, E. Sadeghi. Effect of LaF3:Ag fluorescent nanoparticles on photodynamic efficiency and cytotoxicity of Protoporphyrin IX photosensitizer. Photodiagnosis. Photodyn. 21 (2018) 306–311.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار