جلد 10، شماره 1 - ( مجله سنجش و ایمنی پرتو، زمستان 1400 )
جلد 10 شماره 1 صفحات 44-37 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Tahavori P, Ranjbar H, Aghamiri S M R, Shirvani S. Optimization of natural cerium irradiation time and cooling time to produce new therapeutic radionuclide. IJRSM. 2022; 10 (1) :37-44
URL: http://rsm.kashanu.ac.ir/article-1-668-fa.html
URL: http://rsm.kashanu.ac.ir/article-1-668-fa.html
تهوری پریسا، رنجبر حسن، آقامیری سید محمودرضا، شیروانی سیمیندخت. بهینه‌سازی مدت‌زمان پرتودهی سریم طبیعی و خنک‌سازی آن به‌منظور تولید رادیونوکلئید جدید درمانی. مجله سنجش و ايمني پرتو. 1400; 10 (1) :44-37
پژوهشکده چرخه سوخت هسته‌ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای، سازمان انرژی اتمی ایران، تهران
چکیده: (581 مشاهده)
استفاده از رادیوداروها برای درمان، تسکین و کنترل بعضی از بیماری‌ها در پزشکی هسته‌ای از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. انتخاب رادیونوکلئید برای کاربردهای درمانی به عوامل مختلفی ازجمله نیمه‌عمر، اکتیویته ویژه، نوع و انرژی پرتوی ساطع‌شده از آن، بستگی دارد. پرازئودیمیوم-143 یک رادیونوکلئید با نیمه‌عمر بلند و گسیلنده ذره بتای خالص است. این رادیونوکلئید خصوصیات مطلوب هسته‌ای جهت کاربـردهای درمانی در پزشکی هسته‌ای دارد و می‌توان آن را به‌روش غیرمستقیم و از پرتودهی سریم طبیعی تولیـد کـرد. در این تحقیق تولیـد Pr-143 بـه دو روش محاسباتی و تجربی مورد ارزیابی قرار گرفت. مدت‌زمان پرتودهی بهینه و مدت‌زمان بهینه پس از پرتودهی از طریق حل هم‌زمان معادله‌های دیفرانسیلی زنجیره‌های واپاشی برای هدف سریم طبیعی به‌دست آمد. نتایج نشان داد که مدت‌زمان پرتودهی بهینه، 5 روز و مدت‌زمان خنک‌سازی 4 روز می‌باشد. با توجه به اختلاف نسبی 6/4 درصدی بین نتایج تجربی و محاسباتی، اندازه‌گیری تجربی اکتیویته با نتایج محاسباتی سازگاری خوبی دارند و می‌توان نتیجه گرفت که برای تولید بیشینه اکتیویته رعایت شرایط فوق مهم است.
واژه‌های کلیدی: سریم طبیعی، پرازئودیمیم-143، رادیونوکلئید درمانی، پرتودهی نوترونی، راکتور تحقیقاتی تهران
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
