گسترش روز افزون علوم هستهای و کاربردهای مربوطه در زمینههای مختلف مواجههی انسان و محیط زیست با پرتوهای یونیزان را گریزناپذیر کرده است. از طرفی مواجههی مداوم انسان با این پرتوها میتواند خطرات و عوارض جدی بسیاری بهدنبال داشته باشد. بنابراین برای کاهش خطر پرتوگیری راهکارهایی مانند کاهش زمان مواجهه، فاصله گرفتن از چشمه و همچنین استفاده از انواع حفاظهای پرتوی پیشنهاد میگردد. یکی از مؤثرترین مواد شناخته شده در طبیعت جهت ساخت حفاظ در مقابل پرتوهای گاما و ایکس سرب است که البته سمی بودن و وزن بالای حفاظ، استفاده از این ماده بهمنظور استفاده در حفاظهای شخصی را با تردید مواجه کرده است. جایگزینی سرب با دیگر عناصر سنگین و قرار دادن ذرات در یک بستر پلیمری میتواند تا حدی مشکل سمیت و سنگین بودن را مرتفع نماید. همچنین براساس تحقیقات انجام شده انتظار میرود استفاده از نانوذرات بهجای ذرات تودهای خصوصاً در انرژی پایین منجر به افزایش عملکرد حفاظ گردد. در این پژوهش ترکیبات اکسیدبیسموت و اکسیدآهن در بستر پلیمر پلیکاپرولاکتون مورد بررسی قرار گرفتهاند. میزان تضعیف پرتوهای گامای ساطع شده از دو چشمهی Cs137 و Co60 در نمونههای تولیدی اندازهگیری شد. نتایج بهدست آمده افزایش توان تضعیف هر دو نوع پلیمر ساخته شده با نانوذرات در قیاس با ترکیبات تودهای را نشان میدهد، بهنحوی که ضخامت نیملایه به میزان 48 (37) درصد برای نمونهی اکسیدبیسموت و 36 (21) درصد در نمونهی اکسیدآهن برای پرتوهای گامای ساطع شده از چشمهی Cs137 (Co60) است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول