جلد 9، شماره 3 - ( مجله سنجش و ایمنی پرتو، تابستان 1400 )
جلد 9 شماره 3 صفحات 38-31 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asadi Mohammad Abadi A, Rahimi M, Jabbari-Koopaei L. Measurement of dissolved radon concentration in groundwater samples of Shahre Babak city and estimation of annual effective absorbed dose. IJRSM. 2021; 9 (3) :31-38
URL: http://rsm.kashanu.ac.ir/article-1-601-fa.html
URL: http://rsm.kashanu.ac.ir/article-1-601-fa.html
اسدی محمد آیادی احمد، رحیمی مجتبی، جباری کوپایی لیلا. اندازهگیری غلظت گاز رادن محلول در آبهای زیرزمینی شهرستان شهربابک و برآورد دز جذبی مؤثر سالیانه. مجله سنجش و ايمني پرتو. 1400; 9 (3) :38-31
دانشگاه پیام نور واحد تهران
چکیده: (202 مشاهده)
یکی از مهمترین منابع پرتوزای طبیعی گاز رادن 222Rn است که با نیمهعمر 83/3 روز از واپاشی رادیوم 226Ra در زنجیره واپاشی اورانیوم 238U در پوسته زمین تولید میشود. بخشی از گاز رادن در آبهای زیرزمینی حل میشود و از طریق آشامیدن آب و بخشی دیگر از طریق استنشاق گاز رادن موجود در هوا ، وارد بدن میگردد. از مهمترین خطرات غلظت بالای رادن در بدن، میتوان به سرطان ریه و معده اشاره نمود. در این تحقیق، غلظت رادن محلول در 44 نمونه آب زیرزمینی در محدوده گسل شهربابک با استفاده از آشکارساز RAD7 اندازهگیری و دز جذبی مؤثر سالیانه برای نوزادان، کودکان و بزرگسالان محاسبه شد و از آزمون آماری t تک نمونهای برای تحلیل دادهها استفاده گردید. نتایج به‌دست آمده نشان دادند که غلظت گاز رادن در 54/29 درصد از نمونهها بالاتر از 11 بکرل بر لیتر میباشد. هم‌چنین کمینه و بیشینه دز جذبی مؤثر سالیانه برای نوزادان به‌ترتیب 00/46±01/69 و 18/128±52/747، کودکان 05/22±08/33 و 46/61±77/357 و بزرگسالان 07/16±10/24 و 78/44±68/260 میکروسیورت بر سال به‌دست آمد. با توجه به نتایج، میتوان گفت که در برخی از مناطق، پرتوگیری طبیعی افراد ناشی از گاز رادن از حد پیشنهادی تعیین شده بالاتر میباشد که از طریق اطلاعرسانی و آگاهی بخشی ساکنین این مناطق نسبت به خطرات گاز رادن، میتوان دز جذبی مؤثر سالیانه را کاهش داد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
