دانشگاه نیشابور
چکیده: (138 مشاهده)
در این پژوهش به بررسی میزان معادل دز رسیده به نواحی حساس ناحیه سر و گردن در پروتونتراپی سرطان نازوفارنکس پرداخته شدهاست. برای این منظور، با استفاده از اطلاعات کلینیکی، یک تومور متوسط طراحی و درون فانتوم مرد بزرگسال ICRP جایگذاری شد. براساس دادههای پزشکی، هشت جهت پرتودهی در اطراف گردن انتخاب شد. سپس با توجه به نوع و ضخامت بافتهای قرار گرفته در مسیر پرتو در هر جهت، بیم مناسب طراحی گردید. از آنجایی که در مسیرهای تابشدهی، دو نوع بافت نرم و استخوانی وجود دارند، ابتدا تاثیر وجود بافت استخوانی در جابهجایی قله براگ به دقت بررسی گردید. نتایج حاکی از آن است که به ازای اضافه کردن هر cm 1 بافت استخوان در مسیر قله براگ به طور میانگین بین 6/0 تا cm 8/0 به عقب کشیده میشود. همچنین نشان داده شد که میزان جابهجایی قله درنتیجه افزایش ضخامت استخوان به ازای هر انرژی از یک تابع درجه دوم تبعیت میکند. سپس با توجه به وسعت حجمی تومور و با استفاده از نتایج حاصل شده، پیوستار گسترده بیم پروتون بهینه برای هر مسیر تابشدهی طراحی گردید. هشت مسیر پرتودهی در این پژوهش درنظر گرفته شده و معادل دز نواحی مختلف سر و گردن در هر مسیر و در مجموع به ازای معادل دز درمانی تومور محاسبه گردید. نتایج نشان میدهند که در مجموع مغز و تیروئید بیشترین معادل دز را دارند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
ارسال پیام به نویسنده مسئول